Foto's eindproduct

Ik heb een werkend prototype op bijna ware grootte gebouwd zodat ik de werking kon demonstreren met een echte rolstoel.

Vanzelfsprekend zou het plateau met de drukpunten in werkelijkheid op grondniveau komen en het mechanisme eronder in de grond weg zitten.

Het prototype werd in hout gemaakt om praktische en financiele redenen. Een productiemodel zou echter beter in metaal of kunststof gebouwd worden.

Het slotenmechanisme met drukpunten is bij het prototype maar aan één kant gebouwd om transport naar school mogelijk te houden maar door gewoon het systeem aan de andere kant te kopiëren werkt het zonder probleem in bijde richtningen.

Ik heb mijn prototype zo gebouwd dat het plateau met het sloten mechanisme kan open scharnieren om het systeem beter te kunnen tonen.

Er wordt met de veerkracht van de plaat gewerkt om het mechanisme in te drukken en terug te laten komen.

Ook het sluiten zelf gebeurt op een erg eenvoudige manier: elk drukpunt bedient een eigen balk dat de uitloper van het poortje onder het scharnierpunt tegenhoudt.

Zolang niet allevier de balken tegelijk onder het niveau van de uitloper geduwd worden door op de vier drukpunten te duwen kan het poortje niet naar de overkant open.

Aan de andere kant doet eenzelfde systeem dit voor de andere richting.

Er komen dus geen veren of scharnieren aan te pas wat de produktie heel eenvoudig en onderhoud nagenoeg overbodig maakt. Enkel de scharnieren van het poortje zelf zouden eventueel af en toe gesmeerd mogen worden.

De laatste weken

Na de ontnuchterende opendeurdag moest ik mijn ontwerp eens volledig herbekijken.

Aangezien niet alle rolstoelgebruikers hun (beide) handen kunnen gebruiken werkt mijn poortje met de twee klinken niet voor iedereen. Gelukkig heb ik niet gewerkt met de vorm van de rolstoel of de afstand tussen de wielen want de soort rolstoel heeft daardoor op mijn systeem geen invloed. enkel de manier van deblokkeren moest dus veranderen.

Ik heb nagedacht over wat alle rolstoelgebruikers gemeen hebben:

Ze hebben allen een aandrijfsysteem, sommigen armkracht, anderen een motor en nog anderen worden geduwd. Ze zijn dus niet allen op de(zelfde) wielen aangedreven waardoor je de kracht van de draaiende wielen niet kunt gebruiken, enkel de voorwarrdse kracht om bijvoorbeeld iets te duwen. Natuurlijk kunnen fietsen ook duwen dus zal deze eigenschap op zich niet voldoen om een onderscheid tussen fietsen en rolstoelen te maken. de kracht kan echter wel gebruikt worden om het reeds ontsloten poortje omver te duwen.

Wat alle rolstoelen ook gemeen hebben is dat ze vier wielen hebben (mistens drie als je ook elektrische voertuigjes voor mensen die moeilijker te been zijn ook wil doorlaten).

Ze hebben ook allemaal gemeen dat ze een bepaald gewicht op die wielen zetten.

Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het ontsluitingssysteem van mijn poortje moet baseren op vier drukpunten op de grond vlak voor het poortje.

Omdat een rolstoel korter is dan een fiets blijkt trouwens ook dat een fietser slechts één drukpunt kan indrukken met zijn wiel en dus nog drie voeten zou nodig hebben om het slot te openen. daarnaast is het drukpunt dat het fietswiel nog een van de verste van het poortje waardoor je ook nog een voet of hand zult nodig hebben om tegelijk het poortje om te duwen.

Mijn ontwerp onderscheidt van de anderen omdat het echt werkt voor alle rolstoelen en dat het echt geen enkele inspanning of techniek vraagt van de rolstoelgebruiker. Je rijdt er gewoon wet de rolstoel tegen en het poortje valt omver.

Daarom heb ik voor de verdediging een prototype gemaakt op bijna ware grootte: juist groot genoeg om met mijn rolstoel te werken. Dit om wat materiaal uit te sparen en transport naar school mogelijk te maken.

Met een kleine schaalvergroting werkt dit systeem echter voor alle rolstoelmodellen en patienten. Daarnaast zou natuurlijk een productiemodel beter in metaal of kunststof worden gemaakt om de weersomstandigheden beter te doorstaan.

Open deur

De feedback op de open deur was voor mij en waarschijnlijk al mijn klasgenoten echt ontnuchterend.

In tegenstelling tot wat wij allemaal als uitgangspunt hadden genomen: een doorgang bouwen waar een klassieke rolstoel wel doorkan en een fiets niet, wezen de opdrachtgevers ons erop dat het een absolute prioriteit is dat alle soorten rolstoelen en alle soorten rolstoelgebruikers de doorgang met zo weinig mogelijk moeite moesten kunnen gebruiken.

Deze opmerking was natuurlijk volledig terecht aangezien het inderdaad veel erger is dat een rolstoelgebruiker niet door de poort kan dan dat een fietser dat met enige moeite wel zou kunnen.

Een ontnuchterend voorbeeld was de persoon in de jury die in een volledig anders gevormde elektrische rolstoel zat en slechts één hand een weinig kan bewegen.

Net als bij de andere voorgestelde ontwerpen zou deze persoon niet in staat zijn mijn doorgang te gebruiken.

Week voor open deur

Alle werk dat ik in de uitwerking van mijn idee van een doorgang in de vorm van een rolstoel heb gestopt bleek op niets uit te draaien.

Daarboven komt dat er dit weekend een tussentijdse evaluatie van onze ontwerpen gepland staat.

Ik wil echter echt niet iets bouwen waarvan ik ondervonden heb dat het in de praktijk niet werkt!

Gelukkig kom ik enkele dagen voor de opendeurdag op een nieuw idee.

Ik heb gezocht naar wat ik in een rolstoel wel kan dat ik op of naast een fiets niet kan. Het meest praktische wat ik ondervond was dat je vanuit een rolstoel langs beide kanten met de handen tot heel laag ij de grond kan. Vanop een fiets is dat totaal onmogelijk en van naast een fiets kan je dit maar langs één kant.

Ik heb dus voor de opendeurdag een poortje gebouwd.

Om het poortje te openen zit langs beide kanten van de rolstoel een soort klink (in het prototype nog twee geplooide staven). Beide klinken moeten samen bedient worden om het poortje te openen. Het poortje opent door op de grond te klappen en dan kan de rolstoelgebruiker er eenvoudigweg over rijden. Het poortje klapt nadat de rolstoel er is over gereden gewoon weer omhoog en klikt weer vast.

Het prototype op de opendeurdag was nog wel een éénrichtingspoortje maar dit systeem kon gerust in twee richtingen werken wat werd gedemonstreerd door ook aan de andere kant twee balkjes te bevestigen waar opnieuw twee klinken in konden geplaatst worden.

De grote voordelen van dit ontwerp zijn de relatieve eenvoud en vooral het feit dat deze constructie niet méér plaats inneemt dan een gewone poort.

Ook de bediening is zeker niet moeilijker dan de bediening van een "kissing gate". Dit is dus zeker een waardevol initiatief voor de kissing gate omdat het gemakkelijker te gebruiken is en veel minder plaats inneemt.

Tweede en derde week.

Mijn eerste ideeën leidden me zoals vele van mijn klasgenoten naar allerhande sluizen en poortencombinaties. Maar die denkpiste heb ik snel terug verlaten omdat geen enkele ervan functioneler, eenvoudiger te bouwen of, vanuit een rolstoel, gemakkelijker te gebruiken was dan de reeds bestaande "kissing gate". Bovendien nemen ze bijna allemaal enorm veel plaats in.



Zoals reeds in eerdere bedenkingen opgeschreven lijkt het mij dan ook volkomen nutteloos iets te ontwerpen dat op deze vlakken geen grote verbetering betekent op dat reeds bestaande concept.


Een tweede denkpiste leidde mij tot het ontwerpen van een soort doorgang die maximaal de vorm van de rolstoel benaderde. Dit zou voor rolstoelgebruikers totaal geen hindernis vormen en voor fietsers, hopelijk een moeilijk neembare hindernis opwerpen.





Omdat dit idee op papier ideaal lijkt ben ik hier dan ook een stuk op verder gegaan.

Jammergenoeg bleken er al snel verschillende grote nadelen aan dit idee verbonden:

Ten eerste bleek dat de schouders van een rolstoelgebruiker ongeveer even hoog komen als een fietsstuur. Dit betekend dat, zeker als je rekening houd met grotere rolstoelgebruikers (wat natuurlijk noodzakelijk is), ook een gemiddelde fiets gewoon door de doorgang kan.

Nu ben ik gaan nadenken hoe dit probleem op te lossen valt:

Je kan in plaats van een kort poortje een soort tunnel maken zodat de fietser de fiets niet in één keer door de doorgang kan steken. Het is namelijk onmogelijk om op de fiets te blijven zitten en erachter aan kruipen is al helemaal moeilijk. Maar dit leidt onmiddelijk tot het probleem dat ook veel rolstoelpatienten niet op eigen kracht kunnen voortbewegen en er dus een duwer mee moet door de doorgang.

De enige mogelijkheid om hiermee rekening te houden is dus de afmetingen naar een staand persoon aan te passen of de bovenkant open te laten. Beide mogelijkheden leidden er echter toe dat ook een fietser gewoon door de tunnel kan.

Omwille van diezelfde duwer zijn trouwens ook andere blokkerings mechanismen voor fietsers die ook wandelaars zouden storen, zoals hindernissen in het midden tussen de wielen van de rolstoel uit den boze.

Om dit toch op te lossen dacht ik eraan de tunnel in allerhande kronkels en hoeken te buigen waar je met een fiets niet zou door geraken omdat deze te lang is.

Jammergenoeg heb ik na veel testen en proberen met een echte fiets en rolstoel ondervonden dat, elke bocht die je maar kan bedenken en haalbaar is met een rolstoel, ook haalbaar is met de fiets. In het allermoeilijkste geval moet je gewoon het achterwiel wat verschuiven.

Dit komt omdat, door het verschil in breedte tussen de rolstoel en de fiets, de bochten met de fiets kunnen afgesneden worden.

Bovendien lijkt mij een lange tunnel om door te rijden voor de rolstoelgebruiker ook vrij benauwend.

Uit al deze problemen valt dus enkel af te leiden dat het idee van een aan de rolstolgebruiker aangepast poortje eigenlijk gewoon niet werkt.

Afmetingen en beweeglijkheid

Ik ben eerst op internet verschillende sites gaan opzoeken om alle mogelijke afmetingen van rolstoelen en fietsen te weten te komen.

Daarnaast heb ik ook zelf een echte rolstoel gezocht. Dit om mij beter te kunnen inleven in de situatie waarin een rolstoelpatient zich bevindt. Dit geeft me ook veel meer inzicht in wat de verschillen in afmetingen en beweeglijkheid tussen een rolstoel en een fiets juist inhouden.

Het stelt mij ook in de mogelijkheid een aantal ideeën onmiddelijk in de practijk uit te testen.

Week 1

Ik heb vrij veel tijd gespendeerd aan het opzoeken en vergelijken van reeds bestaande oplossingen voor het gestelde probleem.

De veruit meest efficiente oplossing lijkt mij de "kissing gate" te zijn.

Volgens mij is dit een zeer sterk ontwerp omdat het zeer eenvoudig en effectief is.

Mijn ontwerp moet dan ook minstens even goed zijn als de kissing gate en liefst op bepaalde vlakken dit ontwerp overstijgen.

Het is dus belangrijk de voor en nadelen van dit ontwerp eens op een rijtje te zetten:

Voordelen:

Heel eenvoudig en goedkoop te maken.

Heel begrijpbaar systeem: ik denk dat de meesten wel vanzelf doorhebben hoe het werkt.

Nadelen:

Het neemt vrij veel plaats in.

Er is toch een, vanuit een rolstoel, vrij moeilijke manipulatie nodig om het poortje van

stand te veranderen.

Op welke vlakken kan ik de "kissinggate" overtreffen:

1/Het ontwerp kan enkel eenvoudiger zijn als er geen bewegende delen in voorkomen.

2/Een compacter ontwerp zou op bepaalde plaatsen een grote meerwaarde kunnen zijn.

3/Een ontwerp dat gemakkelijker te bedienen valt vanuit een rolsoel.

4/ Een ontwerp waar echt geen fiets door kan bestaat nog niet. (door het voorwiel van een fiets op te heffen kan je momenteel door alle bestaande poorten)

Gevaren waar ik voor moet oppassen:

Het ontwerp mag zeker niet te complex worden, zowel wat de mechaniek als wat de bediening betreft

INCLUSIE TOEGANG

Opdracht: ontwerp een toegankelijke sluisdoorgang die rolstoelgebruikers en kinderwagens toelaat om eenvoudig, zonder veel inspanning en op eigen beweging, het domein te betreden, maar die nog steeds het effect hebben dat fietsen en bromfietsen niet op het domein kunnen.

Deze doorgang zou ter vervanging dienen van de doorgang op de foto.

Foto's eindresultaat.

Week 4

Deze week heb ik verder gewerkt aan mogelijke constructies Met mijn reeds gemaakte blokken en ben ik ook in 'sketh up' de blokken gaan natekenen in 3D. Hoewel dit moeilijker bleek dan eerst gedacht beschik ik nu virtueel over een oneindig aantal blokken waardoor ik op computer ook creaties kan verzinnen waarvoor ik in het echt niet voldoende blokken kan maken.