De bedoeling zou zijn om door een soort waterpijpsysteem te zorgen dat de lucht of gasvormig aroma gemengd wordt met het vocht in de beker.
Bij een waterpijp is het echter juist de bedoeling dat er geen vocht naar de mond meekomt.
Het systeem moet dus aangepast worden.
De buis waardoor gezogen wordt moet dus zowel water als lucht aanzuigen:
Verschillende mogelijkheden:
*Twee uiteindes, een in het water en een in de lucht.
Het is echter moeilijk er op deze manier voor te zorgen dat je niet enkel lucht binnen krijgt (vooral als je niet hard genoeg zuigt)
*Een Buis in de vloeistof die boven de vloeistof in gaten heeftzodat er ook lucht wordt meegezogen.
Ook hier is het moeilijk om de juiste afstelling te vinden en kan de beker ook nooit volledig gevuld worden.
*De luchtaanzuigbuis gaat onder water over in een buis met gaten waar dan onmiddelijk de uitgaande buis op aangesloten wordt.
Ook dit valt moeilijk te doseren en het contacht tussen water en gas is minimaal. Er zullen ook moeilijk bellen gevormd worden.
*De ingangsbuis komt net zoals bij een waterpijp onder water uit maar de uitgangsbuis wordt zo gepositioneerd dat hij zich tussen de gevormde bellen bevind.
Op deze manier wordt afwisselend wat vocht en wat gas opgezogen om het even hoe hard de persoon zuigt. Concentratie gas per vloeistof kan ook eenvoudig geregeld worden door de afstand tussen de twee buisjes te variëren.
Bij een waterpijp is het echter juist de bedoeling dat er geen vocht naar de mond meekomt.
Het systeem moet dus aangepast worden.
De buis waardoor gezogen wordt moet dus zowel water als lucht aanzuigen:
Verschillende mogelijkheden:
*Twee uiteindes, een in het water en een in de lucht.
Het is echter moeilijk er op deze manier voor te zorgen dat je niet enkel lucht binnen krijgt (vooral als je niet hard genoeg zuigt)
*Een Buis in de vloeistof die boven de vloeistof in gaten heeftzodat er ook lucht wordt meegezogen.
Ook hier is het moeilijk om de juiste afstelling te vinden en kan de beker ook nooit volledig gevuld worden.
*De luchtaanzuigbuis gaat onder water over in een buis met gaten waar dan onmiddelijk de uitgaande buis op aangesloten wordt.
Ook dit valt moeilijk te doseren en het contacht tussen water en gas is minimaal. Er zullen ook moeilijk bellen gevormd worden.
*De ingangsbuis komt net zoals bij een waterpijp onder water uit maar de uitgangsbuis wordt zo gepositioneerd dat hij zich tussen de gevormde bellen bevind.
Op deze manier wordt afwisselend wat vocht en wat gas opgezogen om het even hoe hard de persoon zuigt. Concentratie gas per vloeistof kan ook eenvoudig geregeld worden door de afstand tussen de twee buisjes te variëren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten